یا جاری اللصیق ...

 هر عملی یک صورت ظاهر دارد یک صورت باطن . ما فقط ظاهر آن عمل را میبینیم ولی آن‌چه در عالم تاثیر گذار است صورت باطن و روح آن عمل است . ما وقتی میگوییم نماز را اقامه میکنیم این نیست که نماز برپا داشته می‌شود بلکه هیبتی از نماز به شکل انسان با روح را داریم از نوک پا تا فرق سر سرپا میکنیم و می‌سازیم . مثل یک مجسمه ساز . این روح معنوی ساخته شده توسط نمازگزار تاثیر گذاری دارد نه آن نماز اقامه شده در ظاهر با رکوع و سجود... اگر ما از عملی نتیجه نمی‌گیریم بخاطر این است که صورت معنوی آن عمل را ایجاد نکردیم   . نماز در صورتی تنهی عن الفحشا میشود که نماز گزار صورت معنوی نماز را در عالم معنا ایجاد کند  ،با توجه و خشوع ، ادب و اراده . در مورد زیارات و ادعیه هم همین است . هر اندازه خضوع ، ارادت ، توجه و ادب نمازگزار وجود داشته باشد ، صورت معنوی نماز کاملتر ساخته میشود و هرچه کمتر باشد شبیه موجودیست که گویا فقط پا دارد یا دست یا سایر اعضا ...