یا جاری اللصیق ...

خوانده ای فراق یوسف و یعقوب را ، رنج هاجر و اسماعیل را ، موسی و غم مادر را ، یونس و پشیمانی را ، ایوب و درد را ، ذکریا و تنهایی را ، ابراهیم و فراق را ، ... اما کدام است که اینطور دل بسوزاند چون تنهایی مریم که به سایه ی درختی پناه برده و از طعنه ی مردمان طلب مرگ میکند که ای کاش می‌مردم و از یادها فراموش میشدم ... و فرشته ای که ندا دهد دیده روشن دار به لطف پروردگارت و با این مردمان سخن مگو ...