یا جاری اللصیق ...

روزی که قبض روحمون قراره بکنن هیچ کدوم  عبادتا و مستحبات  یه آدمو تحویل نمیگیرن بلکه آدمی که اون عبادات ازش ساخته رو تحویل میگیرن . نمیگن تو هزار رکعت نماز خوندی جات اون بالاست تویی که دو رکعت خوندی جات اون پایینه . میگن دو رکعت تو چی ازت ساخته و هزار رکعت تو چی. از واجبات که بگذریم برا یه مسلمون هیچ کدوم ازین مستحبات خودشون به تنهایی موضوعیت ندارن جز خضوع و خشوعی که با اونا قراره از آدم بیرون بیاد . اون صبری که بدست بیاره تا تو گرفتاری خرجش کنه ، اون زبونی که باید در بکشه وقتی عصبانیت کورش کرده . حالا برو نماز شبتو با نماز جعفر شروع کن . اگه تره برات خورد کردن . مهم اون سختیه که برا امر مهمتر به خودت بچشونی ، که چقدر از خودت و خوستت بزنی ، چقدر تحمل و طاقتتو زیاد کنی که طول روز دل و زبونو چشمتو حفظ کنی . ببینی چقدر با این کارا صیقل میخوری تا صاف شی ،  چیزی نباشی جز عباد الرحمن ... که بت بگن  " فادخلی فی عبادی  ، فادخلی جنتی ... "