۹۵/۰۹/۲۰ ۰۶:۴۸:۴۲
یا صاحبی السجن...
ده ها کانال خبری و غیر خبری در تلگرام و صدها تصویر از آشنا و غریبه در اینستاگرام .فیدهای وبلاگ ها و سایتهای مختلف، شبکه های تلوزیون . آهنگهای رنگ و وارنگ .آدمهای جور واجور، حرفهای راست و دروغ ...
تصاویر همینطور جلوی چشمهایمان رژه میروند . دیگر تعجب ندارد برای دو رکعت نماز که بایستیم دو دقیقه تمرکز شق القمر باشد . اتفاقا غیر این بود باید تعجب کرد .یاد قدیمیها می افتم که چقدر مستجاب الدعوه بینشان بود . اصلا اینهمه حدیثی که مانده یا اینهمه دعای کوتاه و بلند یا حتی خود قرآن .چطور به یک بار شنیدن حفظ میشدند و ثبتش میگردند . مشکلمان اینست که یک عشق بزرگ در زندگیمان نداریم. باید خود خدا بیاید یکراست بگذارد توی آستینمان. معشوقمان را ،فرزندانمان را .چه میدانم عشق بزرگمان را تا حداقل برای چند ماه که شده همه ی قلبمان متوجه یک چیز باشد و طعم یکدلی را بچشیم.آنوقت برای چند ماه حس کنیم میشود به یک چیز دل بست . تنها متوجه یکی شد و بقیه را فراموش کرد .
کی میخواهیم ازین زندان بیرون بیاییم خدا میداند ... کاش یک یوسف باشد که برایمان حرف بزند و ما هم بفهمیم . بگوید « یا صاحبی السجن اارباب متفرقون خیر ام الله الواحد القهار ». که این صد پاره دلمان یک تکه شود.دلمان یکدله شود...
Johnavon