صبحیات

به این فکر میکردم که چرا وقت گذراندن با فرزند و همسر و خانواده افضل از صرف همان اوقات برای کارهای عبادیه . بعضی وقتها افراد دین داری رو میبینیم که شکایت میکنن و با خودشون و بچه دعوا که این بچه نمی‌ذاره دو رکعت نماز بخونم ، یه زیارت عاشورا بخونم ، دو خط قرآن بخونم و ... 

به ذهنم رسید خواندن ادعیه و قرآن مثل خواندن یک دستورالعمل هست . یک مرحله بالاتر اجرای همان دستور در بعد فردیست ، یک مرحله بالاتر در بعد خانواده و اجتماع . زدن از وقت همسر و بچه برای خواندن دعا ، مثل نزول از مرحله ی بالاتر به یکی دو مرحله پایینتره . بالطبع اجرش هم کمتره . این القای شیطان و نفسه که برم سراغ این تا از اونی که منو بهتر به مقصود می‌رسونه غافل و شاکی باشم . امثال روایاتی که میگن خواب متأهل افضل از عبادت شب تا صبح مجرده هم ریشه در همین داره . تفاوت فضیلت بعد اجتماعی دین با بعد فردی و قرائت به تکراره ...

نی

بشنو از نی چون حکایت میکند

از جداییها شکایت میکند

سخن را از نی باید شنید از آن کس که نیست؛ آن کس که هست از هواهای خود میگوید و حدیث نفس میکند و حکایت او شکایت از محرومیتها و ناکامیهای خاکی اوست. یا حکایت توفیقات و همی و خیالی که او را معجب و مغرور میکند و به جور و ستم وامی دارد.

اما آن کس که بندبند وجودش را از هواهای خویش خالی کرده و چون نی لب خود بر لب معشوق نهاده و دل به هوای او و نفس او سپرده است حکایتی دیگر و شکایتی دیگردارد.

گر نبودی با لبش نی را سمر

 نی جهان را پر نکردی از شکر

مثنوی

انبیا از جنس نی بودند چون به هوای دل خویش سخن نمی گفتند چنانکه در قرآن در صفت رسول اکرم آمده است:

و ما ینطق عن الهوی  ، ان هو الا وحی یوحی

او از هوای دل خویش سخن نمیگوید و این قرآن نیست مگر آنچه به او وحی شده است.

بدین بیان نی مقام انسان کامل یا کمال مرتبه انسانی است که در آن مرتبه شخص هرچه گوید همان است که معشوق در او دمیده و هرچه کند همان است که فرمانش از معشوق رسیده است.

از وجود خود چو نی گشتم تهی

 نیست از غیر خدایم آگهی 

چونکه من من نیستم این دم ز هوست

 پیش این دم هر که دم زد کافر اوست

سیصد و شصت و پنج روز در صحبت مولانا | حسین الهی قمشه ای

اقبال و ادبار دل ...

فَمَن یُرِدِ ٱللَّهُ أَن یَهۡدِیَهُۥ یَشۡرَحۡ صَدۡرَهُۥ لِلۡإِسۡلَٰمِۖ وَمَن یُرِدۡ أَن یُضِلَّهُۥ یَجۡعَلۡ صَدۡرَهُۥ ضَیِّقًا حَرَجࣰا کَأَنَّمَا یَصَّعَّدُ فِی ٱلسَّمَآءِ 

آری ، گویا از آسمان قرار است بالا رود ...

مرضات او ...

وَمِنَ النَّاسِ مَن یَشْرِی نَفْسَهُ ابْتِغَاء مَرْضَاتِ اللّهِ وَاللّهُ رَؤُوفٌ بِالْعِبَاد

کسانی هم هستند خواسته های نفسشان را با خدا معامله میکنند . این اپلیکیشن مال تو به قیمت مرضات تو ، این برنامه ، این سریال این سرگرمی ، این عادت ، این جلوه ی نفسانی خدمت شما ، قیمتش مرضات شماست . و خدا این معامله را انجام میدهد . نتیجه اش این میشود که وقتی تمام جلوه های نفس را دادی رفت ، از خود نفس خارج میشوی . دیگر چیزی به نام نفس نمانده ، ذره ذره دادی رفته بجایش مرضات الله گرفتی . الان تو دیگر مرضات الله شدی .  نفس تو خود تو که جلوه ی نفسانیات بود رفته رفته جایش را با رضایت خدا عوض کرد . خداوند اینطور رأفتش را برای بندگیت تمام کرد که نامت شد مرضات الله ...

دو سه روزی ...

دارم به خودم میقبولونم که از اول تا آخر راه به پای خودمونه . این وسط همسر و اولاد و والدین و همسایه و رفیق و شاگرد و ... چند روزی همسفر هستن و میرن . همسفر خوبی براشون باشم همین