یا جاری اللصیق ...

به این فکر میکردم که چرا وقت گذراندن با فرزند و همسر و خانواده افضل از صرف همان اوقات برای کارهای عبادیه . بعضی وقتها افراد دین داری رو میبینیم که شکایت میکنن و با خودشون و بچه دعوا که این بچه نمی‌ذاره دو رکعت نماز بخونم ، یه زیارت عاشورا بخونم ، دو خط قرآن بخونم و ... 

به ذهنم رسید خواندن ادعیه و قرآن مثل خواندن یک دستورالعمل هست . یک مرحله بالاتر اجرای همان دستور در بعد فردیست ، یک مرحله بالاتر در بعد خانواده و اجتماع . زدن از وقت همسر و بچه برای خواندن دعا ، مثل نزول از مرحله ی بالاتر به یکی دو مرحله پایینتره . بالطبع اجرش هم کمتره . این القای شیطان و نفسه که برم سراغ این تا از اونی که منو بهتر به مقصود می‌رسونه غافل و شاکی باشم . امثال روایاتی که میگن خواب متأهل افضل از عبادت شب تا صبح مجرده هم ریشه در همین داره . تفاوت فضیلت بعد اجتماعی دین با بعد فردی و قرائت به تکراره ...