یا جاری اللصیق ...

"رحمت رحیمیه که در مقابلش غضب قرار دارد،‌ رحمت خاصه است. این رحمت خاصه محدود است و مقید است و در قبال این رحمت خاصه عذاب است ..."

معلوم میشود یک قسم از عذابها بخاطر کفران نعمتیست که خداوند به طور خاص به بنده ای ارزانی داده و قدر ندانسته .

نعمت خاص شکر خاص میطلبد وگرنه عذاب خاص به دنبال دارد . هر نعمتی که رسید دنبالش خیال آدم نباید آرام بگیرد . بلکه به فکر مسئولیتی که بواسطه آن نعمت بر دوشش گذاشته میشود باید بیفتد که کمترین آن شکر لفظیست . بماند که معنای شکر ، استفاده از نعمت در جای خود است ...