ساعت دو و نیم شبه و من به عکس سردار باقری سر در جمکران فکر میکنم . شهادت صرفاً یه اسمه ، یه لقبه. مثل سرو ، مثل زیتون . شاخ و برگش چیزاییه که قبل شهادت انجام دادن . ما الان تو اون لحظه هاییم و متوجه نیستیم ...
آمار اینجا دیگه نشون نمی ده . دیگه نمی‌دونم کی میاد و کی می‌ره .صاحباشم تعطیل کردن رفتن ولی ما از رو نرفتیم و هنوزم داریم بلاگ مینویسیم . بهتر ... دیگه در بند نگاه نیستم ... وقتی کسی سالیان سال کسی رو ندیده فراموش نمیکنه ، حامل حقیقت محمدیه چطور ممکنه یک آن مارو فراموش کنه .
